Raymond Thiry is een acteur die je niet zomaar vergeet. Je herkent hem misschien aan zijn diepe stem, zijn intense blik of zijn rol in de serie waarin hij als Luther een crimineel speelt die toch je sympathie weet te winnen. Maar wie hij werkelijk is, gaat veel verder dan wat je op het scherm ziet. Hij is een man die zijn eigen regels volgt, die niet bang is om buiten de lijntjes te kleuren en die het leven bewust op zijn eigen manier invult. Als acteur, maar ook als mens. Wat hem typeert, is dat hij niet speelt om indruk te maken, maar om dicht bij zichzelf te blijven.
Een jeugd waarin verlies en vrijheid elkaar afwisselen
Raymond werd geboren op 29 september 1959 in Amsterdam. Je zou misschien denken dat zijn pad al vroeg richting het theater leidde, maar dat is niet zo. Als kind verloor hij zijn moeder op negenjarige leeftijd. Dat verlies maakte hem vroeg volwassen, al zou je hem toen waarschijnlijk gewoon een rustige jongen hebben gevonden. Zijn vader overleed toen Raymond 21 jaar was. Hij stond er op dat moment al behoorlijk zelfstandig voor, en dat heeft hem gevormd. Ondanks die verdrietige start groeide hij op in een liefdevolle omgeving waarin vrijheid en ruimte voor eigen keuzes centraal stonden. En dat zie je terug in hoe hij later zijn leven is gaan leiden.
Van punk en kraakpanden naar theater en televisie
Voordat je Raymond op televisie kon zien, leefde hij een leven dat je gerust als alternatief kunt beschrijven. Hij maakte deel uit van de punkbeweging, woonde in kraakpanden en experimenteerde met drugs. Maar juist in die wereld van chaos en tegendraadsheid vond hij zijn eerste liefde voor het theater. Hij richtte met anderen een eigen theatergroep op en maakte voorstellingen die rauw, eerlijk en confronterend waren. Voor hem was dat de plek waar hij zich kon uiten, waar hij ruimte vond om alles wat hij voelde en dacht een vorm te geven. Het was niet de makkelijkste weg, maar wel een pad dat hij met overtuiging bewandelde.
De doorbraak kwam later dan bij veel anderen
Pas op latere leeftijd brak Raymond door bij een groot publiek. Zijn rol in de film ‘Langer licht’ bracht hem op de radar van de filmwereld, en niet veel later kreeg hij ook zijn Gouden Kalf voor ‘Oorlogswinter’. Jij kent hem misschien vooral als Luther in ‘Penoza’, waar hij jarenlang één van de belangrijkste rollen speelde. In die rol liet hij zien hoe iemand hard van buiten kan zijn, maar van binnen juist zacht en loyaal. Wat hem bijzonder maakt als acteur, is dat hij nooit overdrijft. Hij speelt ingetogen, geloofwaardig, alsof hij niets speelt. Die stijl maakt dat je hem gelooft, wat hij ook doet. En dat maakt indruk, of je hem nu ziet in een Nederlandse misdaadserie of in een internationale film.
Een vader die kiest voor een ongewone vorm van ouderschap
Raymond is vader van drie zonen. Wat zijn situatie bijzonder maakt, is dat hij die kinderen samen met twee lesbische stellen opvoedt. Hij heeft nooit samengewoond met een partner, nooit een traditioneel gezinsleven gehad, en dat is precies zoals hij het wilde. Voor hem betekent vaderschap betrokken zijn op zijn eigen manier. Hij gaat naar ouderavonden, is aanwezig in het leven van zijn kinderen en heeft een goede band met hen, maar zonder dat hij zichzelf in een vaste vorm wil dwingen. Jij zou denken dat dat ingewikkeld is, maar Raymond ziet het juist als iets dat werkt. Omdat het eerlijk is, open, en afgestemd op wat voor iedereen goed voelt.
De rol van therapie en persoonlijke ontwikkeling
In zijn leven heeft Raymond momenten gehad waarop hij vastliep. Niet per se in zijn werk, maar in zijn hoofd. Hij voelde zich soms somber of gespannen, zonder precies te weten waarom. In die periodes heeft hij therapie gevolgd, en daar spreekt hij openlijk over. Voor hem was dat geen teken van zwakte, maar een manier om zichzelf beter te leren begrijpen. Jij herkent misschien het gevoel van onrust, van zoeken naar richting. Hij laat zien dat je daarmee niet hoeft te blijven worstelen, dat je hulp kunt vragen en dat dat je juist sterker maakt. Voor Raymond was therapie niet iets wat hem veranderde, maar iets wat hem dichter bij zichzelf bracht.
Leven in vrijheid en zonder haast
Wat opvalt aan hoe Raymond nu in het leven staat, is zijn rust. Hij woont in een huis met een verwilderde tuin, heeft een oude brommer waar hij graag aan sleutelt, en neemt zijn tijd. Hij werkt, maar niet omdat het moet. Hij kiest zijn projecten zorgvuldig, doet alleen mee aan iets als hij het echt interessant vindt. Hij hoeft niet meer op elk feestje te verschijnen of in elke talkshow te zitten. Hij heeft zijn plek gevonden, letterlijk en figuurlijk. Jij merkt aan alles dat hij tevreden is met wie hij is, met wat hij heeft en met hoe zijn dagen eruitzien. Dat is niet altijd zo geweest, maar daar is hij wel gekomen.
